Φίλοι και συνεργάτες μου έστειλαν κάποιες σελίδες από το facebook, (εγώ δεν έχω σχέση με το άθλημα) όπου μελισσοκόμοι, άγνωστοι οι περισσότεροι και ένας γνωστός (χρόνων..) χυδαιολογούν για έναν ολόκληρο επαγγελματικό κλάδο, τους ερευνητές της Μελισσοκομίας, Πάλι….
Μιλάνε για ένα «κατάπτυστο» άρθρο και ζητούν από τον επαγγελματικό κλάδο των ερευνητών Μελισσοκομίας μία «πειστική συγνώμη»….
Αποφασίζω να απαντήσω γιατί αναφέρονται στο τελευταίο άρθρο που έγραψα ΕΓΩ στην Μελισσοκομική Επιθεώρηση. Άρθρο το οποίο μετά από ένα σχόλιο περί «ειδικών και μη», παρουσιάζει αποτελέσματα έρευνας σχετικά με τις μελιτοεκκρίσεις των πεύκων στην Ρόδο, όπως αυτά παρουσιάστηκαν στο Συνέδριο στα Ιωάννινα (!!!).
Και επειδή ακριβώς το άρθρο το έγραψα ΕΓΩ και όχι ο κλάδος των ερευνητών, ΕΓΩ πραγματικά ζητώ ταπεινά συγνώμη από τους μελισσοκόμους για τα χρόνια έρευνας στις μελιτοεκκρίσεις του πεύκου. Ζητώ συγνώμη που μέσα από αυτήν την έρευνα είναι απόκτημα όλων των μελισσοκόμων πια τα στάδια του Marchalina, οι παράγοντες που επηρεάζουν την μελιτοέκκριση, το γεγονός ότι το «μικρόβιο», όπως λεγόταν παλαιότερα το έντομο, δεν πεθαίνει από την ζέστη, ούτε «ξεπλένεται» από την βροχή και δεν φοβάται τους κεραυνούς. Ζητώ ταπεινά συγνώμη γιατί τώρα ξέρουν οι μελισσοκόμοι γιατί «κόβει» η μελιτοέκκριση, πότε αναμένεται να ξεκινήσει, πόσο θα κρατήσει.
Εάν πάλι δεν κατάλαβα καλά και η συγνώμη ζητιέται για το σχόλιο περί ειδικών, καθώς και αυτό το σχόλιο είναι δικό μου, γιατί αυτοί οι δουλευτάδες της μέλισσας (ποιητικό κι αυτό..) δεν το ζητούν από εμένα? Και πώς θα ανταποκρινόμουν στο τελεσίγραφο, εάν δεν φρόντιζαν φίλοι να με ενημερώσουν? Είμαστε τόσο προχωρημένος κλάδος που όλοι έχουμε λογαριασμούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης?
Γιατί βρίσκουν ευκαιρία να εκφράσουν την οργή τους σε ένα ολόκληρο κλάδο? Τι έχουν υποστεί, πώς έχει επηρεαστεί η δουλειά τους και το εισόδημά τους από αυτό τον κλάδο?
Δυστυχώς αυτά τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης είναι τόσο «γρήγορα» που δεν δίνουν στον άνθρωπο τον χρόνο να σκεφτεί. Πατάει ένα γράμμα στο πληκτρολόγιο και αυτό γίνεται viral. Μολύνει με την απόλυτη ταχύτητα του ιού εκατοντάδες ή χιλιάδες ανθρώπους, μόνο με ένα κλικ. Πια δεν μπορείς να το πάρεις πίσω. Γι’ αυτό άλλωστε αποτελεί το κατ’ εξοχήν «όπλο» για την χειραγώγηση των κοινωνιών.
Σε αυτούς τους ανθρώπους που δεν τους ξέρω και σίγουρα δεν με ξέρουν, δεν αισθάνομαι καμία υποχρέωση να απαντήσω. Άλλωστε πώς θα μπορούσε να απαντήσει μία ανύπαρκτη….?
Από την άλλη δεν νομίζω ότι περιμένουν καμία απάντηση, νομίζω ότι το μόνο που θέλουν (έχουν ανάγκη) είναι να «πετάνε» λέξεις πιασάρικες («αιμοβόρικα» «κάκαλα» «μπογιόκο» «πουθενάδες», «ξεφτίλες») κάνοντας εξάσκηση το λεξιλόγιό τους, χωρίς ειρμό και χωρίς υπόσταση. Άλλοι είναι «γάτες», άλλοι είναι «γάτες με πέταλα», σίγουρα πάντως δεν είμαστε όλοι ίδιοι.!
Το μόνο που θα πω είναι ότι ευτυχώς ή δυστυχώς δεν είμαστε άνθρωποι του μεροκάματου…., γι’ αυτό και κανείς δεν μπορεί να μας το πάρει. Πληρώνονται όλοι οι εκπαιδευτές που είναι εγγεγραμμένοι στην κατάσταση των εκπαιδευτών Μελισσοκομίας του Υπ.ΑΑ&Τ (ερευνητές, μελισσοκόμοι, υπάλληλοι του Υπουργείου, καθηγητές, γεωτεχνικοί) μόνο στις εκπαιδεύσεις που γίνονται μέσα από το πρόγραμμα της Μελισσοκομίας.
Άνθρωποι πάνε και έρχονται στην Μελισσοκομία, ειδικά τα τελευταία χρόνια, που από «γεροντοκόρη» έχει γίνει η «πολύφερνη» νύφη του χωριού. Κάποιοι όμως μένουν (μελισσοκόμοι και ερευνητές) και υπομένουν… (όπως λέει και το τραγούδι) σταθεροί. Δουλεύουν, αγωνίζονται, κερδίζουν – χάνουν, αγαπούν την μέλισσα, έχουν συνδέσει την ζωή τους άρρηκτα με την Μελισσοκομία.
Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ο Μόσχος και σ’ αυτόν αξίζει απάντηση, από εμένα όμως, όχι από τους επιστήμονες γενικώς…
Και εδώ αρχίζουν οι απορίες, ΓΙΑΤΙ?, πώς προέκυψε αυτή η αντίδραση Μόσχο? Με ποιο τρόπο «στοχοποιήθηκες», όπως γράφεις, γιατί εσύ? Είδες πουθενά το όνομά σου? Γιατί το σχόλιό μου να αναφέρεται σε μελισσοκόμους και όχι σε συνάδελφους ερευνητές? Ξέρεις ότι έτσι κι αλλιώς «τρωγόμαστε»….
Γιατί να μην αναφέρεται σε άλλους μελισσοκόμους, που γράφουν κατεβατά ολόκληρα για τα έντομα στα πεύκα και τα έλατα, χωρίς να αναφέρουν τις πηγές και φυσικά ανακατεύοντας μέσα δικές τους θεωρίες, βοηθώντας έτσι τους μελισσοκόμους να παραμένουν στην άγνοια?
Από πού, ύστερα από τόσα (και είναι πολλά…) χρόνια επαφής, σχέσης, ανταλλαγής γνώσεων και εμπειριών, κοινών προσπαθειών, από πού ξεπήδησε τόση οργή?
Γιατί να με ενδιαφέρει το γεγονός ότι έκανες ομιλία στον Κηφήνα? Άσε που αυτό το έμαθα μετά την ομιλία σου, από γνωστούς μελισσοκόμους, που σε παρακολούθησαν. Το άρθρο όπως και το περιοδικό είχαν ήδη εκδοθεί.
Συμφωνείς μ’ αυτά που έγραψαν οι «followerς» σου για τους ερευνητές?. Εγώ, ο Ανδρέας και οι άλλοι, είμαστε «αιμοβόρικα πλάσματα» που «σκοτώνουμε για να παίξουμε» που «δεν σεβόμαστε τους μελισσοκόμους» και που «είμαστε άσχετοι μελισσοκομικά»?
Συμφωνείς ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν έμαθες τίποτα από εμάς, γιατί δεν κάναμε ποτέ τίποτα για τους μελισσοκόμους? Και τότε γιατί τόσα τηλεφωνήματα σε διάφορες ώρες της ημέρας?
Γνωρίζεις άλλους επαγγελματίες, κτηνοτρόφους, δενδροκαλλιεργητές, που να κάθονται σπίτι τους, να πίνουν τον καφέ τους και να παίρνουν απαντήσεις στα ερωτήματά τους από τους ερευνητές για ώρες?
Πώς ξαφνικά «ντύθηκες» όλον τον μελισσοκομικό κόσμο, που περιμένει μία συγνώμη?
Έχεις κάποιο λόγο να ασχολείσαι με δίπτερα? Η μέλισσα είναι υμενόπτερο, η μύγα είναι δίπτερο. Παραγωγικό έντομο το ένα, ενοχλητικό το άλλο…
Θυμήσου την παρουσίαση που έκανα στο συνέδριο στην Αλεξανδρούπολη, στο 1ο Επαγγελματικό Συνέδριο. Κανείς, ούτε οι μελισσοκόμοι, ούτε οι ερευνητές, δεν είναι εξαρτημένοι ο ένας από τον άλλον. Μπορούν κάλλιστα να ζήσουν και να επιβιώσουν και ξεχωριστά. Τότε όμως πιστέψαμε, και εσύ μαζί, ότι μαζί μπορούμε να δώσουμε άλλη ώθηση στον κλάδο, να τον προστατέψουμε από ανθρώπους ή φορείς που θεωρούν εαυτούς απόλυτους εκφραστές και ρυθμιστές της Ελληνικής Μελισσοκομίας.
Μόσχο, η ενασχόληση με τα κοινά, η κοινωνική αναγνώριση, θέλει προσοχή, είναι ένας γλιστερός δρόμος…
Ας ηρεμήσουμε και ας επικεντρωθεί ο καθείς εφ’ ώ ετάχθη.
Σοφία Γούναρη
Ερευνήτρια – Μελισσοκόμος
