Γιώργος Γκόρας
Εργαστήριο Μελισσοκομίας – Σηροτροφίας ΓΠΑ
Όπως δημοσιεύθηκε στο τεύχος Ιαν – Φεβ 2012
Η εφαρμογή της άχνης ζάχαρης ως μέτρο περιορισμού της βαρρόα έχει αναφερθεί πολλές φορές τόσο σε ελληνικά όσο και διεθνή περιοδικά. Ο συγγραφέας του περιοδικού Bee World, Δεκέμβριος 2010, Kamran Fakhimzadeh από το Πανεπιστήμιο της Φλόριντα των Η.Π.Α. αναφέρει χαρακτηριστικά πως για το συγκεκριμένο θέμα υπάρχουν στο διαδίκτυο περισσότερες από 7000 αναρτήσεις ενώ στη διεθνή βιβλιογραφία 89 άρθρα που μελετούν την επίδρασή της στον έλεγχο της βαρρόα. Το χαρακτηριστικό τόσο της γενικής όσο και της επιστημονικής βιβλιογραφίας, είναι η διαφωνία μεταξύ των συγγραφέων για την αποτελεσματικότητα καθώς οι μισοί θεωρούν πως αποδίδει ως μέτρο καταπολέμησης, ενώ οι άλλοι μισοί δηλώνουν μη ικανοποιημένοι.
Το θέμα απασχόλησε το συγγραφέα του συγκεκριμένου άρθρου καθώς όταν ερευνάται κάτι από επιστημονική σκοπιά θα πρέπει εφόσον πραγματοποιείται υπό τις ίδιες συνθήκες, να έχει και το ίδιο αποτέλεσμα όσες φορές και εάν επαναληφθεί. Το αντίθετο μπορεί να αποδοθεί σε διάφορους παράγοντες που μπορούν να έχουν καθοριστικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα.
Ο πρώτος παράγοντας σύμφωνα με την έρευνα, είναι το μέγεθος των κόκκων της άχνης ζάχαρης. Το σκόνισμα των μελισσών έχει ως στόχο τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος στο οποίο τα ακάρεα που βρίσκονται επάνω σε αυτές, να χάσουν τη δυνατότητα προσκόλλησης και να πέσουν στη βάση της κυψέλης (εικόνα 1). Για να επιτευχθεί αυτό, θα πρέπει η άχνη ζάχαρη να αποτελείται από πολύ μικρούς κόκκους. Όσο πιο μικροί είναι οι κόκκοι αυτοί, τόσο ευκολότερα αποκολλούνται τα ακάρεα από τις μέλισσες και άρα τόσο καλύτερη αποτελεσματικότητα επιτυγχάνεται. Το ικανοποιητικότερο μέγεθος είναι από 5 μικρόμετρα και κάτω (εικόνα 2). Τέτοιες διαστάσεις φυσικά δε μπορούν να γίνουν αντιληπτές με το μάτι και έτσι το να βλέπουμε απλά σκονισμένες μέλισσες με άχνη ζάχαρη, δε σημαίνει κατ’ ανάγκη και ότι θα έχουμε καλή αποτελεσματικότητα στην πτώση της βαρρόα.
Ένας δεύτερος παράγοντας είναι η υγρασία. Ακόμα και στην περίπτωση που χρησιμοποιηθεί άχνη ζάχαρη σωστών διαστάσεων, η αποτελεσματικότητα μπορεί να είναι και πάλι περιορισμένη λόγω της σχετικής υγρασίας κατά τη στιγμή της εφαρμογής. Σε συνθήκες υψηλής υγρασίας, τα μέρη της ζάχαρης τείνουν να ενώνονται και να δημιουργούν συσσωματώματα. Έτσι η επίπαση μπορεί να μην επιφέρει πάντα τα αναμενόμενα αποτελέσματα και να δικαιολογείται έτσι η διαφορετική αποτελεσματικότητα μεταξύ επεμβάσεων.
Απορίες και διευκρινίσεις σχετικά με το άρθρο ή με όποιο άλλο θέμα θέλετε επικοινωνήστε με το περιοδικό Μελισσοκομική Επιθεώρηση πατώντας εδώ.
Για την κατάρτισή σας,
επιλέξτε πηγές πληροφόρησης με επιστημονικά τεκμηριωμένη γνώση
