Περιγραφή
Κυκλοφόρησε το βιβλίο του Γιώργου Μαυροφρύδη Τα ελληνικά μελισσοκόφινα, έκδοση ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ και copyright του Ινστιτούτου Γεωπονικών Επιστημών. Το βιβλίο αποτελεί προϊόν μακροχρόνιας έρευνας και βασίζεται, πέραν της υφιστάμενης σύγχρονης βιβλιογραφίας, μελισσοκομικής και λαογραφικής – εθνογραφικής, σε τέσσερεις πυλώνες: α) στις επιτόπιες έρευνες που πραγματοποίησε ο συγγραφέας, από το 2006 έως το 2021, σε αρκετές περιοχές της χώρας, αντλώντας πληροφορίες από παλιούς μελισσοκόμους· β) στη μελέτη αρχειακού, κατά βάση αδημοσίευτου, υλικού· γ) στη μελέτη περιηγητικών κειμένων από τον 17ο έως και τον 19ο αιώνα για στοιχεία που αφορούν στην ελληνική μελισσοκομία και τα μελισσοκόφινα· και δ) στη μελέτη της σχετικής αρχαίας και βυζαντινής γραμματείας.
Το βιβλίο διαρθρώνεται σε τέσσερα κύρια κεφάλαια, Πρόλογο, Ευχαριστίες, Εισαγωγή, Επιλογικά, Αγγλική Περίληψη, Πηγές – Βιβλιογραφία και Ευρετήριο Γεωγραφικών Όρων. Το κείμενο συνοδεύεται από 99 συνολικά εικόνες (έγχρωμες και ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σχέδια), εθνογραφικό άτλαντα και πέντε ειδικούς χάρτες. Το έργο προλογίζει ο Διευθυντής Ερευνών Δρ Ευάγγελος Καραμανές, Διευθύνων το Κέντρο Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών, ενώ η σχεδίαση, η γραφιστική επεξεργασία και η εικαστική επιμέλεια πραγματοποιήθηκαν από τον Γιώργο Μπαλωτή, Διευθυντή του Ινστιτούτο Γεωπονικών Επιστημών.
Στο Α΄ Κεφάλαιο, που τιτλοφορείται Τύποι μελισσοκόφινων και άσκηση της μελισσοκομίας εξετάζονται όλοι οι τύποι μελισσοκόφινων που χρησιμοποιούνταν (ή χρησιμοποιούνται ακόμη) στην Ελλάδα και η άσκηση μελισσοκομίας μαζί τους. Εξετάζονται συγκεκριμένα, σε αντίστοιχα υπο-κεφάλαια, τα οριζόντια μελισσοκόφινα, τα ανάστομα και αμφίστομα μελισσοκόφινα κινητής κηρήθρας και τα επίστομα μελισσοκόφινα. Τα τελευταία σε τρεις ξεχωριστές ενότητες που αφορούν α) στο νομαδικό κοφίνι της βόρειας Ελλάδας, β) στο νομαδικό κοφίνι της Αττικής και Βοιωτίας και γ) στα κωνικά και καμπανόσχημα κοφίνια που χρησιμοποιούσαν Έλληνες μελισσοκόμοι, όχι μόνο εντός των ορίων του ελληνικού κράτους, αλλά και στον Πόντο, τη Δυτική Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη.
Στο Β΄ Κεφάλαιο, υπό τον τίτλο Κατασκευή των μελισσοκόφινων, εξετάζεται η κατασκευή των διάφορων τύπων και υπο-τύπων των μελισσοκόφινων, τόσο από επαγγελματίες καλαθοπλέκτες που δραστηριοποιούνταν σε ορισμένες περιοχές, όσο βέβαια και από τους ίδιους τους μελισσοκόμους. Στο Γ΄ Κεφάλαιο, Μελισσοκομικά κοφίνια στην αρχαιότητα και τους Μέσους Χρόνους, ερευνώνται τα στοιχεία για τη χρήση μελισσοκόφινων στην Εποχή του Χαλκού, στην ελληνική και ρωμαϊκή αρχαιότητα, καθώς και στους Μέσους Χρόνους. Το Δ΄ Κεφάλαιο αφορά στην επιρροή που άσκησαν τα ελληνικά μελισσοκόφινα και δη τα ανάστομα κινητής κηρήθρας στην εξέλιξη της παγκόσμιας μελισσοκομίας, τόσο στον ανεπτυγμένο, όσο και στον αναπτυσσόμενο κόσμο.
Όσον αφορά στην τεκμηρίωση των γραφόμενων, αυτή κρίνεται εξαιρετική, με παραπομπές στο τέλος εκάστου κεφαλαίου ή υπο-κεφαλαίου και αναλυτική βιβλιογραφία στο τέλος του βιβλίου. Η γλώσσα τέλος είναι στρωτή, με ευχάριστη ροή, γεγονός που, σε συνδυασμό με τη δίχως αχρείαστες υπερβολές στη χρήση της ορολογίας, βοηθά να ξεπεραστεί η αυστηρότητα του επιστημονικού λόγου, καθιστώντας το βιβλίο κατάλληλο και για τον μη ειδικό αναγνώστη.
