ΜΙΑ ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΗ ΕΙΔΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑ
Η Γερμανική Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (2ο εξάμηνο 2020) στα συμπεράσματα αναφέρει ότι μεταξύ άλλων ζήτησε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να επεξεργαστεί εκ νέου τις προϋποθέσεις κυκλοφορίας του μελιού, με στόχο να δηλώνονται στην ετικέτα όλες οι χώρες παραγωγής του μελιού και να απαγορευτεί πλέον η φράση -εντός και εκτός Ε.Ε.
Με την πρόταση αυτή συμφώνησαν τα 23 από τα 26 μέλη, εξέφρασαν την ικανοποίησή τους και συγχάρηκαν την Γερμανική Προεδρία για την πρωτοβουλία. Μια σχετική νομοθεσία ασφαλώς θα περιορίσει σημαντικά το παραεμπόριο διακίνησης ανώνυμου υποβαθμισμένου μελιού, στην εξαπάτηση του καταναλωτή και την κοροϊδία με την ένδειξη «μείγμα μελιού».
Δεν συμφώνησαν η Ιταλία, η Τσεχία και η Ελλάδα χωρίς να αιτιολογήσουν αυτή τους την άρνηση. Ουσιαστικά η Ελλάδα, με την άρνησή της στην γερμανική πρόταση, τάσσεται στο να συνεχιστεί η μη αναφορά των χωρών τρύγου, στη διατήρηση της ανωνυμίας των εισαγόμενων μελιών με την ένδειξη «μείγμα», και στην μη ενημέρωση του καταναλωτή για το υποβαθμισμένο, κινέζικο και «φτιαχτό» μέλι που κατακλύζει τα ράφια των σουπερμάρκετ με χαμηλές τιμές. Στην περίπτωση του κλάδου μας, ανωνυμία στο προϊόν, σημαίνει προώθηση υποβαθμισμένων, νοθευμένων και ελληνοποιημένων μελιών και αυτό πιστεύουμε είναι από όλους κατανοητό.
Η είδηση γράφτηκε στο γερμανικό περιοδικό Deutsches Bienen-Journal το Φεβρουάριο του 2021, είναι σοκαριστική και δύσκολα γίνεται πιστευτή. Είναι δυνατόν η χώρα μας να τάσσεται υπέρ της συνέχισης της παραπλάνησης του καταναλωτή και του αθέμιτου ανταγωνισμού που κρύβουν οι λέξεις «μείγμα μελιού»; Είναι δυνατό οι πολιτικοί μας και οι κυβερνήσεις τους οι οποίες διακηρύσσουν διαρκώς την αντίθεσή τους στην νοθεία και τις εληνοποιήσεις, το παραεμπόριο, τον αθέμιτο ανταγωνισμού και την κερδοσκοπία να προωθούν λύσεις αντίθετες με τις διακηρύξεις τους, αντίθετες με τα συμφέροντα του κλάδου και κόντρα στην γενική αρχή ότι ο καταναλωτής θα πρέπει να γνωρίζει το προϊόν το οποίο αγοράζει;
Ασφαλώς μια τέτοια είδηση δύσκολα γίνεται πιστευτή γι’ αυτό ο Μελισσοκομικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης απέστειλε επιστολή στο ΥπΑΑΤ με ημερομηνία 09-05-2021 και ζήτησε να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει τη είδηση με την ελπίδα ότι η πληροφορία του γερμανικού περιοδικού είναι λανθασμένη. Στην επιστολή αυτή του Μελισσοκομικού Συλλόγου το Υπουργείο δεν απάντησε. Γι’ αυτό και η πρόεδρός του Συλλόγου τηλεφώνησε στο ιδιαίτερο γραφείο της Υφυπουργού, όπου αρμόδιο άτομο προφορικά τουλάχιστον, επιβεβαίωσε την πληροφορία παραπέμποντας στην όλη ενέργεια στον προηγούμενο Υπουργό κ. Βορίδη.
Υποθέτουμε ότι ο Υπουργός ασχολείται με πολλά θέματα και δεν γνώριζε (ενώ θα έπρεπε) πόσο επιζήμια είναι η θέση αυτή της χώρας μας στον κλάδο μελισσοκομίας και στην εμπορία μελιού. Όμως ο Υπουργός έχει συμβούλους οι οποίοι συζητούν με τους φορείς του κλάδου. Ιδιαίτερα για το μέλι το Υπουργείο έχει σύμβολο την Εθνική Διεπαγγελματική Οργάνωση μελιού, η οποία με τη μέχρι σήμερα δράση της τόσο στο ελληνικό σήμα, όσο και στον Καν. 852/2004 έδειξε ότι οι προσδοκίες και οι επιδιώξεις της δεν συμπίπτουν με εκείνες του παραγωγού μελισσοκόμου.
Το συμπληρωμένο πια πάζλ που θέλει το μελισσοκόμο απλά να παράγει αλλά να μην εμπορεύεται μέλι, αποτελείται από τα εξής:
α) Την απόφαση 144/15077 που έλαβε το Υπουργείο για τον Καν. 852/2004, η οποία ουσιαστικά αναιρεί την εξαίρεση του κανονισμού, και μπλοκάρει τον μελισσοκόμο από το να διαθέσει την παραγωγή του ως πρωτογενή.
β) Τον κανονισμό το οποίον προωθεί η Διεπαγγελματική βάση του οποίου προορίζει το ελληνικό σήμα για τους εμπόρους διακινητές μελιού μάλιστα χωρίς έλεγχο, αποκλείοντας το μελισσοκόμο.
γ) Το όχι του Υπουργείου όσο αφορά τη χώρα προέλευσης του μελιού. Η στάση αυτή ευνοεί τις εισαγωγές υποβαθμισμένου μελιού αγνώστου γεωγραφικής προέλευσης και τις ελληνοποιήσεις και δημιουργεί αθέμιτο ανταγωνισμό σε βάρος των παραγωγών μελισσοκόμων.
δ) Η αρνητική στάση του Υπουργείου να εφαρμόσει εργαστηριακούς ελέγχους γυρεοσκοπικής εξέτασης στο μέλι, ώστε να περιοριστεί η ελληνοποίηση εισαγόμενων μελιών
ε) Ο «στραγγαλισμός» του μελισσοκόμου-παραγωγού που επιχειρείται μέσα από ανεφάρμοστες διατάξεις του ηλεκτρονικού μητρώου.
Τα παραπάνω γεγονότα, που μόνο συμπτώσεις δεν είναι, μας δημιουργούν την αίσθηση ότι γίνονται με συγκεκριμένο στόχο να περιοριστεί έως εξαφανιστεί τη δυνατότητα διάθεσης και εμπορίας μελιού από τον παραγωγό, η παραγωγή να κατευθυνθεί στους εμπόρους τυποποιητές με χαμηλές όσο γίνεται τιμές, το άγνωστο υποβαθμισμένο μέλι να συνεχίσει να εισρέει ανεξέλεγκτο στις αποθήκες των εισαγωγέων τυποποιητών και το φθηνό προϊόν και οι ελληνοποιήσεις να συνεχίσουν κατακλύζουν την αγορά. Αργότερα σ’ όλα αυτά τα προϊόντα θα δοθεί και το ελληνικό σήμα.
Μελισσοκομικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης
